Loslaten voor dummies
Terwijl je in de relatie met je man of vrouw steeds afhankelijker van elkaar wordt (ook al wil je dat misschien niet toegeven), draait het in opvoeding om het steeds meer loslaten van je kinderen. Dat begint, heel letterlijk al gelijk na de geboorte.
Als moeder draag je zo’n kleintje 9 maanden bij je, helemaal voor jezelf. Niet veel later ligt de baby in de armen van vrienden en familie. En na een aantal weken breekt misschien al dat moment aan dat je de kleine achterlaat bij een oppas. Spannend! En dat is nog maar het begin…
Jarenlang werk je toe naar de zelfstandigheid van je kind. En dan hoop je maar dat ze iets van al jouw moeite en tijd hebben opgestoken. Tegelijkertijd is het een goed perspectief om voor ogen te houden. Want hoe wil je dat jouw kinderen zijn tegen de tijd dat ze uitvliegen?
Wat je beter niet kunt doen
Er zijn dingen die de groei naar zelfstandigheid belemmeren bij je kind:
- Het leven micro-managen. Je weet wel; continu in de gaten houden wat je kinderen doen en ze amper de ruimte geven om zelf na te denken. Zo straal je weinig vertrouwen uit.
- Te veel gericht zijn op prestaties. Je kind voelt waarschijnlijk al genoeg druk van klasgenootjes, docenten en familie. Als jij als ouder continu op prestatie hamert, wordt die druk te groot en zal je kind sterk afhankelijk worden van goedkeuring.
- Het leven volplannen. Als jij de agenda van je kind (zonder overleg) volplant, hoe goedbedoeld ook, geef je hem/haar weinig kans om zelfstandig tot tijdsbesteding en voorkeuren te komen.
- Te veel beschermen en helpen. Wanneer je kinderen overmatig beschermt, leren ze niet dat acties consequenties hebben, en dat ze soms zelf daar de nare gevolgen van moeten ondervinden. Door kinderen stap voor stap meer verantwoordelijkheid te geven kan je deze les het beste vorm geven.
Verwar betrokkenheid niet met bemoeienis
Nu hoor ik je al denken ‘ja maar… ’. En ik geloof je, er zijn volop situaties waarin loslaten echt een ontzettende beproeving is of soms zelfs onmogelijk. Wanneer je kind bijvoorbeeld een ernstige handicap heeft, kan dit resulteren in een levenslange afhankelijkheid en is van loslaten weinig sprake.
Misschien is je kind volwassen, maar blijft het moeilijk om hem of haar los te laten omdat je nog een sterke invloed uit wilt oefenen. En dat kan ik mij goed voorstellen, vooral als je kind zich niet gedraagt zoals jij graag wilt. Wanneer je kind bijvoorbeeld drugsverslaafd is of een heel andere levensstijl heeft gekozen. Toch is het belangrijk om betrokkenheid niet te verwarren met bemoeienis. Denk aan moedervogel die haar kuikens letterlijk uit het nest schopt. Zij staat klaar mocht er iets grandioos misgaan, maar voor de rest van de tijd staat ze aan de zijlijn te kijken.
