Kleine spiegeltjes
Een Indisch sprookje vertelt over een hond die rondrende in een kamer waar alle wanden van spiegels voorzien waren. Plotseling zag hij allemaal honden. De hond werd woedend, liet zijn tanden zien en gromde.
Alle honden in de spiegel werden even woedend, lieten hun tanden zien en gromden. De hond schrok en begon rondjes te lopen tot hij eindelijk in elkaar stortte. Had hij maar eenmaal met zijn staart gekwispeld, dan hadden al zijn spiegelbeelden hetzelfde vriendelijke gebaar teruggeven.
Spiegels zijn wonderlijke dingen. Ze tonen je allerlei uiterlijke kenmerken die je normaal niet bij jezelf ziet. Gemiddeld staat de Nederlander 52 uur per jaar voor de spiegel. En wat de sprookjes je ook vertellen, spiegels zijn altijd eerlijk. Soms valt het spiegelbeeld mee, soms schrik je van de rimpel, pukkel, grijze haar of bad hair day. That’s life.
Een beetje pijn
Een spiegel die nog meer confronteert, is die spiegel die je regelmatig wordt voorgehouden door vrienden en familie. Die spiegel laat zien hoe jouw karakter overkomt op de ander. Dat kan regelmatig ook een confronterende en pijnlijk moment opleveren. Zo zat ik me een poosje geleden ontzettend te ergeren aan iemand, terwijl – als ik even heel eerlijk ben – ik diezelfde ergerlijke eigenschap heb. Oeps… dat doet wel een beetje pijn.
Waarom is die spiegel zo belangrijk? Vanaf het begin van de mensheid is de mens een relationeel wezen. ‘Het is niet goed dat de mens alleen is’, zei God toen hij Adam alleen zag (Gen. 2:18). In eenzaamheid en isolatie gaat een mens zijn eigen gang, je hoeft met niets en niemand rekening te houden. Voor een paar dagen lijkt me dat heerlijk… Maar tegelijkertijd is er dan ook niemand die je (mopperend) vertelt dat je niet zo hard moet praten. Niemand die voorzichtig erop wijst dat je soms ongeduldig bent. En niemand die je bemoedigt als je op wonderbaarlijke wijze in één keer goed hebt ingeparkeerd. Vooral dat laatste waardeer ik altijd heel erg.
Beter mens
Het is niet goed dat de mens alleen is, als niemand hem een spiegel voor kan houden. Relaties dwingen je om een beter mens te worden. Dat is in ieder geval het idee. Geduldiger, liefdevoller, trouw en ga zo maar door. Die spiegel, hoe vervelend hij soms ook is, werkt uiteindelijk dus goed (als je tenminste iets doet met het spiegelbeeld dat je aanstaart).
Nu is er een bepaald soort mens dat extreem goed is om jou een spiegel voor te houden. Deze wonderlijke wezens confronteren je met de grenzen van je geduld en de hypocrisie in jouw woorden en daden. Dit soort mens lijkt heel bewust jouw spiegel steeds weer op je neus te drukken. Maar tegelijkertijd is het zich nergens bewust van. Jawel, ik heb het over die wezentjes die we ook wel ‘kinderen’ noemen.
Kleine spiegeltjes
Kinderen zijn net kleine spiegeltjes. Ze houden jou de spiegel voor, waardoor je weer eens kritisch (of juist bewonderend) naar jezelf kijkt. En tegelijkertijd spiegelen ze alles wat jij doet. Blijf jij rustig als je boos bent, of ga je schreeuwen en verlies je snel je geduld? Verwelkom jij graag vrienden en familie in huis? Geef jij veel complimentjes? Let maar eens op, jouw kinderen spiegelen het voorbeeld dat je geeft. Kinderen zuigen al die indrukken in zich op en geven ze vervolgens terug… ‘Zo hoort het toch?’, hoor je ze denken.
Deze dubbele spiegelfunctie kan nogal beangstigend zijn. Want laten we eerlijk zijn, we geven de nieuwe generatie regelmatig een slecht voorbeeld. Schelden op een gevaarlijke weggebruiker, stressen tijdens drukke ochtendrituelen en ga zo maar door. En wat dan? Denk eens terug aan je eigen opvoeding. Welke goede en slechte voorbeelden heb jij meegekregen? En wat zie jij hiervan terug in jouw eigen persoonlijkheid of normen en waarden?
Niemand is perfect
Geen enkele ouder is perfect, dus het is onvermijdelijk dat ook jij af en toe een slecht voorbeeld geeft aan je kids. Dat geeft tegelijkertijd wél mogelijkheid om je kinderen wat over vergeving bij te brengen! Er is altijd wel een rimpel, pukkel of grijze haar ergens in het spiegelbeeld te ontdekken. En zo is dat ook in de spiegel van jouw karakter. Niemand is perfect en niemand is de perfecte vader of moeder. De enige die dat misschien van jou verwacht, ben jij zelf. Cut yourself some slack. Ouderschap is een geschenk waar je (ook) van mag genieten!
Neem even de tijd om na te gaan hoe jouw spiegelbeeld eruit ziet. Ben je blij met de manier waarop jij met stress, conflicten, liefde, teleurstelling, goed nieuws etc. omgaat? En bedenk vervolgens welk voorbeeld jij wilt stellen voor je kinderen.
