Langetermijnvisie
‘Ik wil later brandweerman worden’, ‘Als ik later groot ben wil ik een eigen huis en een hond’. Herken jij dit soort uitspraken? Vanaf onze kindertijd denken we na over wat wij willen bereiken.
We bedenken wat we willen worden, met wie we willen trouwen, welke huisdieren we gaan kopen.. En daar is niks mis mee! Het is goed om te dromen over je toekomst en om doelen te stellen. Het helpt om prioriteiten aan te brengen in je leven en om te denken aan de lange termijn.
Ook na onze kindertijd zijn we hiermee bezig. ‘Als ik die promotie krijg, dan gaan we verhuizen’, ‘Ik wil volgend jaar een nieuwe auto’.. en ga zo maar door. Op de één of andere manier zit het in ons wezen om te dromen over wat nog gaat komen, om doelen te stellen en om vooruit te kijken. Toch is er een onderdeel in het leven, waarbij we dit soms vergeten: opvoeding.
Als, als, als…
Je denkt misschien wel eens ‘Als de kinderen straks allemaal op school zitten..’ of ‘Als ze later studeren..’, maar vraag jij jezelf wel eens af ‘Wat voor mens is mijn kind als het straks gaat studeren?’ De praktijk van alle dag maakt dat we vaak allang blij zijn als de kinderen op tijd op school zijn en lief met elkaar spelen. Hoe kunnen we lange termijn investeringen doen in de persoonlijkheden van onze kinderen? Misschien is het tijd voor een andere benadering..
Je leven als een emmer
De docent filosofie stond voor zijn studenten in de collegezaal. Aan het begin van de les pakte hij een enorme plastic emmer die hij tot de rand vulde met stenen van zo’n zes centimeter doorsnee.
Toen dat klaar was, vroeg hij aan zijn studenten of de emmer nu vol was. Zij vonden van wel. Daarna pakte de docent een doos met kleine kiezels. Die leegde hij in de emmer terwijl hij hem heen en weer schudde, zodat de kiezels in de ruimte tussen de grotere stenen zakten. Daarna vroeg hij opnieuw of de emmer vol was. De studenten antwoordden dat hij dat inderdaad was. Vervolgens goot de docent een zak zand leeg in de emmer. Het zand vulde alle kiertjes en gaatjes tussen de kiezels. Hij vroeg de studenten of de emmer vol was, en de hele groep beaamde dat.
‘Jongens,’ zei de docent, ‘die emmer is net als jullie leven. De stenen zijn de belangrijke dingen – je geloof, familie, gezondheid, vrienden. Als je al het andere kwijtraakt, maar je hebt die dingen nog, dan is je leven nog steeds vol. De kiezels zijn andere dingen die belangrijk zijn, zoals je baan, je huis, je auto. Het zand is al het overige, alle dingen die minder belangrijk zijn. Als je de emmer eerst met zand vult,’ zo ging hij verder, ‘dan blijft er geen ruimte over voor de kiezels of de stenen. Zo is het ook met je leven. Als je al je tijd en energie aan onbeduidende zaken besteedt, dan heb je geen ruimte meer over voor de dingen die er echt toe doen.’
Betrek dit verhaal eens op de opvoeding van jouw kinderen. Wat zijn de stenen in jouw opvoeding? Welke normen en waarden zijn het belangrijkst en wat moeten ze in ieder geval meekrijgen? Dit kan in elk gezin verschillen. Jij wilt je kinderen misschien vooral normen als eerlijkheid, rechtvaardigheid en respect meegeven, terwijl er in het gezin van de buren vooral aandacht is voor waarden als gastvrijheid, gezelligheid en vergeving. Dat is prima, er is niet één succesformule dat perfect is voor elk willekeurig gezin of kind.
Welke normen en waarden heb jij als kind meegekregen? En hoe zie je dat nu terug in jouw leven en persoonlijkheid?
Ik wil je uitdagen om de tijd te nemen en “met een verrekijker naar jouw kinderen te kijken”. Wat voor mensen wil je dat zij over 10-20 jaar zijn? Bespreek vervolgens met je partner of een vriend(in) hoe je deze normen en waarden aan je kinderen mee kan geven.
