Ruzie voor gevorderden
Tijdens de wekelijkse boodschappen zette een jonge vader zijn zoontje van twee in een winkelwagentje. Het kind had een flinke driftbui (inclusief schreeuwen, roepen en schoppen), maar de man bleef zachtjes en op gematigde toon praten: ‘Niet boos worden George. Niet huilen George. Niet schreeuwen George!’ Een bejaarde dame vond het nodig om iets op te merken over dit voorbeeld van goed en geduldig vaderschap. ‘Meneer’, zei ze, ‘mag ik u complimenteren met de manier waarop u met kleine George omgaat?’ ‘Mevrouw,’ luidde zijn vermoeide antwoord, ‘ik ben George.’ Deze anekdote komt uit het boek Loving against the odds van Rob Parsons.
Graag laat ik je kennismaken met de neushoorn en de egel (misschien al lang bekend, maar hij blijft goed!). De neushoorn, naast dat het een fantastisch schepsel is, reageert behoorlijk agressief wanneer hij geprikkeld wordt. De kop gaat naar voren, en het onderwerp van z’n woede kan een stormloop verwachten. De neushoorn windt er geen doekjes om wanneer hij geïrriteerd is. De egel, een minstens zo wonderlijk wezen, doet eigenlijk het tegenovergestelde wanneer hij zich irriteert. Waar een neushoorn denkt aan de aanval, denkt de egel aan verdediging. Het beestje rolt zich op tot een bolletje en zet zijn stekels uit ter bescherming. Aanval is niet zijn ding.
In menselijk conflict kan bovenstaande typering goed van pas komen. Zo (ik zal het maar meteen bekennen) ben ik best wel, oké helemaal, een neushoorn. IN DE AANVAL! Anderen herkennen zich juist weer in de egel. En natuurlijk zijn er veel nuances, maar het helpt wel om de conflictstrategie van je medemens te begrijpen. Waar het ook goed bij van pas komt, is de opvoeding.
Veilig boos worden
‘Als je één kind hebt, ben je ouder. Als je er twee hebt ben je scheidsrechter’, zei de Engelse schrijver er tv-presentator David Frost. Ruzie en opvoeding horen onvermijdelijk bij elkaar. Ik ben nog nooit gehoord van een gezin waar ruzie niet bestond. En als zo’n gezin al bestaat, dan lijkt het me een afschrikwekkend instituut. Om Ed (18 jaar) even te quoten: “Thuis is het veilig om boos op elkaar te worden omdat je weet dat ze je ook weer vergeven.”
Het gezin is de ideale leerschool voor ruziemaken. Je leert wat wél en niet kan (níet gooien met borden, wél je woorden gebruiken. Níet schelden, wél laten merken dat je iets niet leuk vindt). En als het goed is, leer je in je gezin ook om de ruzie weer op te lossen en elkaar te vergeven.
Als je goed oplet, zie je af en toe een neushoorn of egel in je kind. En dat is best goed om te herkennen, zo kan je zijn of haar boosheid namelijk beter begrijpen én ernaar handelen. Vergeet niet dat het enige voorbeeld van ruziemaken in eerste instantie van jou en je partner afkomstig is. Als jullie elkaar luid staan uit te schelden, moet je niet verbaasd zijn als kleine Pietje op het schoolplein een hele tirade over Greetje uitroept. Het spiegeleffect in werking.
Vind een Parenting Course bij jou in de buurt
Wat vind jij een gezonde manier van conflicten voeren (en niet onbelangrijk: ze ook weer oplossen) en hoe leer jij aan dit jouw kinderen? Praat erover met andere ouders tijdens de Parenting Course.
